Σήμερα το πρωί, 12/11/2015, εισέβαλλαν αναπάντεχα οι ελληνικές αρχές στα σπίτια 5 φοιτητών και εργαζομένων ,κατοίκων Αγίας Παρασκεύης. Συλλήφθηκαν κατόπιν εντάλματος από τις Ιταλικές αρχές, καθώς είχαν προσαχθεί στο Μιλάνο στις 2/5, μια μέρα μετά την απεργία της πρωτομαγιάς, οι οποίες τους απαγγέλουν κατηγορίες, εκ των οποίων κάποιες ανυπόστατες. Το ζήτημα έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, καθώς τα όσα τους καταλογίζονται ότι διέπραξαν, ναι μεν στην Ελλάδα θεωρούνται πλημμελήματα (αντίσταση κατά της αρχής, ρίψη πετρών) αλλά στην Ιταλία θεωρούνται κακουργήματα, με αποτέλεσμα η υπόθεση να έχει αναχθεί οριακά σε τρομοκρατική ενέργεια.
Οι συλληφθέντες αυτή τη στιγμή κρατούνται στις φυλακές του Κορυδαλλού, μέχρι να εξετασθεί η υπόθεσή τους από τα ελληνικά δικαστήρια-για αρχή… Ως Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου, δηλώνουμε την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράσταση στους συναγωνιστές , και υπερασπιζόμαστε μέχρι τέλους το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός και της καθεμίας να συμμετέχει σε κινηματικές και αγωνιστικές δράσεις, χωρίς να διακινδυνεύει την κράτησή του/της ως πολιτικός/η κρατούμενος/η. Για το λόγο αυτό, καλούμε όλες τις συνιστώσες του αντικαπιταλιστικού κινήματος αλλά και τις ατομικότητες, , εντός και εκτός των πανεπιστημίων, να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους ΑΥΡΙΟ 13/11 ΣΤΙΣ 10 π.μ. στο Εφετείο (Λεωφόρος Αλεξάνδρας και Λουκάρεως), στη συγκέντρωση συμπαράστασης στους αγωνιζόμενους.
Month: February 2016
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΙΟΥ ΣΤΙΣ 11/11 ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΩΝ ΑΓΩΝΑ.
«πρώτη φορά αριστερά» και χιλιοστή φορά αριστερή ήττα…
Την Τετάρτη που μας πέρασε έγινε άλλη μια προσπάθεια διεξαγωγής γενικής συνέλευσης στο Πάντειο. Αν και στο αμφιθέατρο υπήρχε αρκετός κόσμος(γύρω στα 180 άτομα) δεν επιτεύχθηκε απαρτία για να συνεδριάσει ο φοιτητικός σύλλογος του Παντείου. Διαχρονικά ο σύλλογος μας δεν ήταν από τους πιο ενεργούς και κινηματικούς με αποτέλεσμα την αδράνεια του φοιτητικού κόσμου. Εμείς σαν συνδικαλιστικό σχήμα το οποίο δραστηριοποιείται στο χώρο του πανεπιστημίου και θεωρώντας τους αγώνες ως το μόνο μέσο πάλης δεν μπορούσαμε να αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να πάει χαμένη. Ο κόσμος αυτός παρά τις μικροπολιτικές κόντρες των υπόλοιπων πολιτικών δυνάμεων έδειχνε έμπρακτα με την παρουσία του ότι δεν ήθελε να φύγει απο το αμφιθέατρο χωρίς να αποφασιστεί κάποια δράση για τα ζήτηματα που είχαμε όλοι καλεστεί να συζητήσουμε(σιτιση, στέγαση, μεταφορές, προγράμματα σπουδών προσφυγικό, απεργία 12 νοέμβρη κλπ).
Για αυτό και εμείς προτείναμε την δημιουργία μίας τακτικής δομής(Πρωτοβουλία Αγώνα) που θα πραγματοποιούσε κάποιες δράσεις σχετικά με τα παραπάνω ζητήματα(πχ στην προκειμένη: κλείσιμο ταμείου στην σίτιση με αίτημα δωρεάν σίτιση για όλους, συμμετοχή στην απεργία της 12 Νοέμβρη και στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη) με σκοπό να συσπειρωθεί ένας κόσμος με αγωνιστικές διαθέσεις που έχει απογοητευτεί από την απονέκρωση και την γραφειοκρατικοποίηση των θεσμικών συλλογικών διαδικασιών Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια βρήκαμε ως ανάχωμα την αριστερά που χρόνια τώρα-πιστή στις παραδόσεις της- αφ’ ενός σαμποτάρει οποιαδήποτε πρωτοβουλία από τα κάτω δεν ανταποκρίνεται στην πολιτική της ανάλυση και αφ’ ετέρου καλλιεργεί μια λογική ήττας κάθε φόρα που δεν υπάρχει ο ικανός αριθμός για τη διεξαγωγή της γ.σ. ,παραπέμποντας στη ΔΑΠ και την αυτοδυναμία που έχει στο Δ.Σ… Μία εκ των συνιστωσών της γαλουχεί συνεχώς τους φοιτητές με μία πλασματική ενότητα συμφερόντων που δήθεν διαπνέει το σώμα των φοιτητών, παρά την διαταξική του δομή, αντιδρώντας σε οποιαδήποτε σχηματοποίηση με ταξικά χαρακτηριστικά όπως οι Πρωτουβουλίες Αγώνα. Αν και πλέον είναι πασιφανές ότι το μέλλον που μας προορίζουν είναι η χαμηλά αμειβόμενη εργασία χωρίς συνδικαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα και συνεπώς η οργάνωση μας εντός του πανεπιστημίου οφείλει να ανταποκρίνεται σε αυτή τη πραγματικότητα, η τακτική που ακολουθούν παραμένει ίδια. Εμμονικοί σε γραφειοκρατικές θεσμικές διαδικασίες με ξεκάθαρο το διαταξικό πρόσημο, παραλύουν κάτω από το μανδύα της πολιτικής αυθεντίας οποιαδήποτε προσπάθεια αυτενέργειας και άμεσης δράσης εκ μέρους του φοιτητικού κόσμου. Άλλες πιο ρεφορμιστικές τάσεις, με μια φαινομενική διαλλακτικότητα και διαθέσεις συνδιαμόρφωσης, επιχειρούν να ενσωματώσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις, επιβάλλοντας μία δήθεν σύνθεση δύο αντιτιθέμενων αντιλήψεων, πρακτική που εκ των πραγμάτων οδήγησε στην παρακώλυση της δημιουργίας Πρωτοβουλίας Αγώνα.
Για εμάς η Πρωτοβουλία Αγώνα δεν είναι αντιπαραθετική προς τη γενική συνελεύση αλλά αντιθέτως συμπληρωματική και είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Μέσα από μία τέτοια δομή φαίνεται καθαρά η ταξική διαφοροποίηση των φοιτητών-τριων καθώς αναδεικνύονται ζητήματα τα οποία πλήττουν το κατώτερο ταξικά τμήμα των συναδέλφων μας. Με αυτό τον τρόπο καλλιεργείται μία διαφορετική κουλτούρα από την κυριάρχη, κουλτούρα συλλογικών αγώνων και όχι ατομικού δρόμου, δημιουργώντας προυποθέσεις για να μιλήσουν και να δράσουν οι ίδιοι φοιτητές για τις ανάγκες τους. Αυτή η δομή επιδιώκει την οργανική σύνδεση (εν αντιθέσει με την Γ.Σ.) προπτυχιακών, μεταπτυχιακών φοιτητών, εργαζομένων του πανεπιστημίου και γενικότερα όλους-ες όσους-ες αποτελούν κομμάτι του κόσμου της εργασίας στο πανεπιστήμιο,εκτοπίζοντας κάθε ενδεχόμενο συντεχνιασμού, που χρόνια τώρα μαστίζει το φοιτητικό κίνημα . Η τακτική της συνεδρίαση και δράση θα μαζικοποιήσει και πάλι τις συλλογικές διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου συμβάλλοντας στην ταξική τους αναδιαμόρφωση και αγωνιστική τους δραστηριοποίηση αφού το κινηματικό κενό θα έχει πλέον καλυφθεί.
Θεωρούμε σημαντικό για τις αντικαπιταλιστικές και ταξικές δυνάμεις στις σχολές να αφήσουν στην άκρη τις ιδεολογικές τους αγκυλώσεις και να δράσουν προωθητικά και όχι διασπαστικά απέναντι στις αγωνιστικές διαθέσεις του φοιτητικού κόσμου, διαθέσεις αναγκαίες για την δημιουργία ενός νέου φοιτητικού κινήματος που να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως αυτό που στην πλειοψηφία του είναι, κομμάτι της εργατικής τάξης.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 2/11 ΣΤΟ ΠΑΝΤΕΙΟ. “Η ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΠΑΣΠ”
ΠΑΣΠ: μια «ανεξάρτητη» παράταξη που επιλέγει να κουβαλάει ακόμα το όνομα και την ιστορία του ΠΑΣΟΚ. Αποτελεί ένα μπλόκο σε κάθε διεκδίκηση φοιτητών και φοιτητριών, αρνούμενη να κατέβει στον δρόμο, σπάζοντας καταλήψεις, ασκώντας απρόκλητη βία σε μέλη αγωνιστικών δυνάμεων, και κάνοντας μπραβιλίκια ακόμα και με φασιστάκια. Φυτρώνει φθινόπωρο κι άνοιξη: στις εγγραφές για να ψαρέψει νέο κόσμο και στις εκλογές για να πάρει ψήφους. Υπάρχει απλά για να διογκώνεται και για να κάνει κάνα πάρτι στα γκλαμουράτα μαγαζιά. Ταΐζει τον κόσμο μόνο lifestyle, εκτρέφοντας έτσι απολίτικα άτομα που συναινούν/σιωπούν στις περισσότερες αλλαγές που πλήττουν τον φοιτητικό κόσμο. Εν ολίγοις, δεν διαφέρει και τόσο πολύ από την ΔΑΠ που γνωρίσαμε και μισήσαμε, με την διαφορά που προωθεί ένα και καλά πιο «αγωνιστικό» προσωπείο.
Δυστυχώς, αυτά τα άτομα είναι οι αυριανοί συνάδελφοι μας – οι εθελόδουλοι που θα σκύβουν το κεφάλι όταν τα αφεντικά θα χτυπάνε κι άλλο τα δικαιώματά μας, οι αυριανοί απεργοσπάστες, που όταν θα υποτιμηθούν κι άλλο οι ζωές μας θα λένε «δόξα τω Θεώ, έχουμε ακόμα την δουλίτσα μας τουλάχιστο». Οι δε μεγάλοι παράγοντες της ΠΑΣΠ θα είναι τα αυριανά πολιτικά κι οικονομικά μας αφεντικά.
Ως Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου, ασχολούμαστε άμεσα με θέματα που καίνε φοιτητές/φοιτήτριες και συνδικαλιζόμαστε υπέρ του κόσμου της εργασίας. Χρειαζόμασταν, λοιπόν, έναν χώρο στην σχολή για να είμαστε σε συνεχή επικοινωνία με όλο τον κόσμο. Ένα χώρο όπου μπορούμε να ενημερώνουμε και να ενημερωνόμαστε για τα τρέχοντα ζητήματα, έναν χώρο όπου θα συσπειρωνόμαστε, και με την παρουσία μας να δώσουμε στην Πάντειο έναν ακόμα πιο αγωνιστικό χαρακτήρα.
Ζητήσαμε ήρεμα από την ΠΑΣΠ 1 από τα 3 τραπεζάκια της. Αρνήθηκε κατηγορηματικά, εφόσον απ’ ότι έλεγε ήταν κάτι αδιαπραγμάτευτο, ενώ κατα τ’ άλλα ισχυριζόταν ότι επιθυμούσε διάλογο. Αφού αυτό το πασόκικο απολίθωμα δεν δέχτηκε, ξεκίνησε η κάθε πλευρά να συγκεντρώνει ενισχύσεις. ΠΑΣΠίτες κατεύθαναν από όλη την Αθήνα, φοβούμενοι μην χάσουν την λίγη πολιτική δύναμη που τους έχει απομείνει στο Πάντειο (και στην Ελλάδα γενικά). Από την άλλη, σύντροφοι και συντρόφισσες από αντίστοιχα συγγενικά ελευθεριακά εγχειρήματα άλλων σχολών και του Παντείου, έδειξαν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους προς το Ελευθεριακό Σχήμα. Όταν επιχειρήσαμε να πάρουμε το ένα τραπεζάκι, ξεκρεμώντας για αρχή τις αφίσες της ΠΑΣΠ, ένα μέλος τους επιτέθηκε σε σύντροφό μας. Τα πνεύματα εντάθηκαν κι αναγκαστήκαμε να φτάσουμε στην έσχατη λύση.
Όταν μιλάμε για την ΠΑΣΠ και την κάθε «ανεξάρτητη» δύναμη δεν είναι ότι έχουμε απλώς ένα διαφορετικό πολιτικό πρόγραμμα ή κάποια διαφωνία στην τακτική. Δεν είναι ότι δεν την αντέχει η πολυμορφία του κινηματικού χώρου. Μιλάμε για μια παράταξη με την οποία έχουμε αντικρουόμενα συμφέροντα. Όσο σημαντικός είναι ο αγώνας μας ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, άλλο τόσο σημαντικό είναι να βγάλουμε από την μέση τα παράσιτα που φύτρωσαν δίπλα σε αυτά και λειτουργούν ως προασπιστές τους.
Ελπίζουμε πως το Πάντειο ήταν μόνο η αρχή. Ο κόσμος του αγώνα οφείλει να ενωθεί, ώστε να σβηστούν τέτοιες αντιδραστικές δυνάμεις – από τα πανεπιστήμια μας μέχρι και τους χώρους εργασίας. Κι όσο ένα μάτσο δουλοπρεπείς μας λένε να συμβιβαστούμε με το υπάρχουν σύστημα και να υιοθετήσουμε κάποια σάπια ιδεολογία, άλλο τόσο εμείς θα πεισμώνουμε και θα αγωνιζόμαστε!
ΟΥΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΟΥΤΕ ΑΤΟΜΙΚΟΙ ΔΡΟΜΟΙ Η ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΜΗ ΘΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ.
Το Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου δημιουργείται με την λήξη μιας μεταβατικής περιόδου σε κινηματικό επίπεδο. Από τον αγώνα του Ρωμανού και το κίνημα αλληλεγγύης που ξεσήκωσε πριν περίπου έναν χρόνο και μετά, υπάρχει μια διαχωριστική γραμμή αναφορικά με την λειτουργία του κοινωνικού κινήματος. Η επόμενη περίοδος χαρακτηρίστηκε από την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ στην κυβέρνηση κατά την οποία, τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής αντίστασης διαμορφώθηκαν με τρόπο που καμία και κανείς δεν έχει συνηθίσει να διαχειρίζεται. Για πρώτη ίσως φορά, μια κυβέρνηση απολάμβανε την ανοχή όχι μόνο ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας αλλά και ενός μεγάλου κομματιού του κινήματος (έστω και σε διαφορετικές ταχύτητες).
Η κομβική και ιστορική εβδομάδα του δημοψηφίσματος και η ταξική και κοινωνική πόλωση που την συνόδευσε διατάραξε αυτή την πραγματικότητα, έκανε εκ νέου κατανοητό τον διαχωρισμό των υλικών-ταξικών συμφερόντων μέσα στην ελληνική κοινωνία. Και αυτό ανεξάρτητα από το αν σε κυβερνητικό επίπεδο τα δεδομένα είναι αναλλοίωτα. Η συντριπτική επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον Σεπτέμβρη δεν έχει τα ίδια ποιοτικά χαρακτηριστικά με την αντίστοιχη εκλογή του τον Ιανουάριο. Το “απότοκο” του δημοψηφίσματος ήταν η προοπτική της επανασυγκρότησης μιας ταξικής αντιπολίτευσης στους δρόμους, τις γειτονιές, στους χώρους εκπαίδευσης και κυρίως, στους χώρους εργασίας. Από την προοπτική ως την ίδια την επανασυγκρότηση ωστόσο υπάρχει αρκετή απόσταση. Και αυτή δεν καλύφθηκε. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που το μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρασε πιο εύκολα από κάθε άλλο μνημόνιο. Αυτός είναι και ο λόγος που εν μέσω ενός από τα μεγαλύτερα προσφυγικά φαινόμενα στην ιστορία της Ευρώπης, η αλληλεγγύη αν και διάχυτη στην ελληνική κοινωνία,παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανοργάνωτη και πίσω από τα προσδωκόμενα.
Στην μικροκοινωνία του Παντείου όλα αυτά είναι δεδομένα που οφείλουμε να λάβουμε υπόψιν μας στην προσπάθειά δημιουργίας κινηματικών καταστάσεων. Ωστόσο η ατζέντα, παραμένει ίδια, ανεξάρτητα από τις εξελίξεις σε κεντρικό επίπεδο. Ένα από τα κυριότερα ζητήματα είναι οι παροχές προς τους φοιτητές και τις φοιτήτριες και ο οικονομικός διαχωρισμός είναι διάχυτος σε αυτές.
Το Πάντειο συνεχίζει να μην έχει τις δικές του εστίες και τα άτομα που φοιτούν σε αυτό αναγκάζονται να μένουν, είτε στις εστίες του Ζωγράφου, είτε σε αυτές της Πατησίων. Μια κατάσταση που τους οδηγεί στο να διανύουν κάθε μέρα μπόλικα χιλιόμετρα για να βρεθούν στον χώρο του Πανεπιστημίου, χαλώντας λεφτά που προφανώς δεν περισσεύουν. Η σίτιση είναι το άλλο μεγάλο “αγκάθι” των παροχών. Το φαγητό παραμένει σταθερά κακής ποιότητας και στον κόσμο των ιδιωτικοποιημένων παροχών αυτό δεν είναι τυχαίο. Άλλωστε, μπορεί να το καταλάβει μέχρι και ο πιο αφελής φοιτητής πως, όσο μειώνεται η ποιότητα του φαγητού, τόσο αυξάνεται το κέρδος του εργολάβου που εκμεταλλεύεται τη σίτιση.
Επιπλέον οι παροχές που προσφέρει το Παντειο μειώνονται συνεχώς, καθώς τα συγγράμματα ελαττώνονται, τους φάκελους των σημειώσεων της κάθε εξεταστικής αναγκαζόμαστε να τους πληρώνουμε από την τσέπη μας μιας και το φωτοτυπικό του ιδρύματος, οπότε λειτουργεί, εξυπηρετεί μόνο τους καθηγητές . Επίσης το τελευταίο χρόνο, λόγω έλλειψης διοικητικού προσωπικού η βιβλιοθήκη είναι ανοιχτή λιγότερες ώρες την εβδομάδα, ένα πρόβλημα το όποιο θα αντιμετωπιστεί μόνο με την πρόσληψη και άλλων εργαζομένων. Ακόμη δεν έχει γίνει γνωστό ποιες είναι οι προθέσεις της κυβέρνησης σε θέματα, όπως το ν+2 που είναι σε ισχύ μέχρι σήμερα και τις διαγραφές που αν και έχουν παγώσει συντηρούν ένα άγχος στους περισσότερους φοιτητές, ιδιαίτερα εκείνους που εργάζονται. Όπως και να έχει αναμένουμε την στάση του νέου υπουργού παιδείας , Ν. Φίλη , το επόμενο διάστημα.
Οι Γενικές Συνελεύσεις μέσα στην Πάντειο αποτελούν πλέον είδος προς εξαφάνιση, απόρροια της αυτοδυναμίας της ΔΑΠ μέσα στην σχολή μας και της απόλυτης υπεροχής της σε συνδικαλιστικό επίπεδο. Η κατάσταση μέσα στην σχολή τα τελευταία πέντε χρόνια της οικονομικής κρίσης, με ορισμένες μικρές παρενθέσεις που στάθηκαν όμως ικανές να γυρίσουν το κλίμα, χαρακτηρίζεται από μια διάχυτη κουλτούρα ατομισμού και καριερισμού, παντελώς αναντίστοιχη της διαμόρφωσης του εργασιακού πεδίου στο οποίο άπαντες προοριζόμαστε να καταλήξουμε μετά τη σχολή.
Ενώ στον “έξω κόσμο” η επισφαλής εργασία θεωρείται προνόμιο μπροστά στις απέραντες στρατιές ανέργων που έχουν δημιουργηθεί, η κοινωνία των φοιτητριών και των φοιτητών αναπαράγει μια άλλη πραγματικότητα, εντελώς αντιφατική σε σχέση με αυτά τα δεδομένα. Είναι χρέος μας να αναδείξουμε την αναγκαιότητα πως το φοιτητικό κίνημα πρέπει να αντιπαρατάξει την συλλογική του δύναμη στην εντατικοποίηση της φοίτησης που επιβάλλεται επιμελώς από τα πάνω.
Οι φοιτητές και οι φοιτήτριες ως αυριανοί εργαζόμενοι και εργαζόμενες οφείλουμε να αντιληφθούμε τα συμφέροντά μας ως ενιαία με αυτά του κόσμου της Εργασίας. Να χτίσουμε, να ενισχύσουμε και να προωθήσουμε αγώνες που θα δομούνται πάνω στα κοινά μας συμφέροντα και να οργανωθούμε με βάση αυτά. Κάθε κινηματική δύναμη που σέβεται τον εαυτό της ,οφείλει να βάλει ως προμετωπίδα στην ατζέντα της την ανάσταση των συλλογικών αγώνων. Κάθε στρατηγική και κάθε τακτική που αναπτύσσεται μέσα στις σχολές, οφείλει να έχει ως άξονα την συνολική κατάσταση του φοιτητικού κινήματος, μακριά από ιδεολογικές περιχαρακώσεις, μικροπολιτικές αντιπαραθέσεις και ανούσιες κομματικές διενέξεις για την ιδεολογική ηγεμονία.
Το αντικειμενικό όπλο μας σε αυτή την μάχη δεν είναι άλλο από της Γενικές Συνελεύσεις, τις πρωτοβουλίες αγώνα και τις επιτροπές φοιτητών και εργαζομένων.
Κείμενο ταυτότητας
Το Ελευθεριακό Σχήμα Παντείου δημιουργήθηκε το Σεπτέμβριο του 2015 από φοιτήτριες και φοιτητές που δραστηριοποιούνται στο χώρο του πανεπιστημίου. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα, παράλληλα με την γενικότερη οικονομική και κοινωνική κρίση, λέγεται «αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης», μία κατάσταση που διαμορφώνεται με τους όρους του κεφαλαίου, όροι που υποβαθμίζουν την ζωή μας σε κάθε πτυχή της. Επιπλέον, η κινηματική αδράνεια, η απονέκρωση των συλλογικών διαδικασιών αλλά και η ανεπάρκεια άλλων πολιτικών και συνδικαλιστικών μορφωμάτων μας οδήγησε να συλλογικοποιηθούμε στη βάση των κοινών μας ταξικών συμφερόντων μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Ο αξιακός τρόπος οργάνωσης του Ελευθεριακού Σχήματος:
Αρχικά, συλλογικοποιούμαστε ελευθεριακά καθώς επιδιώκουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των ταξικά αγωνιζόμενων υποκειμένων του Πανεπιστημίου, φοιτητών-τριών και εργαζομένων και την αυτοοργάνωση μακριά από λογικές ανάθεσης και ιεραρχίας. Αντιμαχόμαστε κάθε μορφή φυλετικού και σεξιστικού διαχωρισμού που αναπαράγει την καταπίεση αλλά και την κουλτούρα του καριερισμού και του ατομικισμού που προβάλλεται από το σύγχρονο πανεπιστήμιο και την κυριάρχη ιδεολογία ως λύση επιβίωσης στην σύγχρονη κοινωνία.
Έπειτα προκρίνουμε τον ταξικό συνδικαλισμό καθώς αντιλαμβανόμαστε το Πανεπιστήμιο ως κομμάτι της καπιταλιστικής κοινωνίας και μάλιστα ως κυρίαρχο μηχανισμό του κράτους και του κεφαλαίου για την παραγωγή μισθωτών σκλάβων αλλά και για την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας. Αντιτασσόμαστε στους ταξικούς διαχωρισμούς που ενυπάρχουν στην εκπαιδευτική διαδικασία αλλά και στην εργασιακή πραγματικότητα εντός και εκτός του Πανεπιστημίου. Ως κομμάτι του φοιτητικού κόσμου παλεύουμε για την τάξη μας καθώς δεν ξεχνάμε ότι είμαστε αυριανοί εργαζόμενοι-ες.
Αρχές Λειτουργίας:
Λειτουργούμε οριζόντια και αντιιεραρχικά και οι αποφάσεις λαμβάνονται από το σώμα της συνέλευσης με ενισχυμένη πλειοψηφία(σεβούμενοι αξιακά τα δικαιώματα της μειοψηφίας) αν και κυρίως επιδιώκουμε την συνδιαμόρφωση των απόψεων και την ομοφωνία. Οι συνελεύσεις του σχήματος γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και είναι ανοιχτές σε οποιοδήποτε δηλώσει ενδιαφέρον. Το Ελευθεριακό σχήμα διαθέτει ταμείο για να χρηματοδοτεί τις δραστηριότητές του που αναλαμβάνεται προς διαχείριση κυκλικά από όλα τα μέλη.
Δομές στις οποίες δραστηριοποιούμαστε:
Είναι γεγονός οτι στην Πάντειο όσο και σε πολλούς φοιτητικούς συλλόγους η Γενική Συνέλευση σπάνια έχει απαρτία για να λάβει αποφάσεις. Όμως δεν δεχόμαστε αυτή την κατάσταση ως δεδομένη, γι’ αυτό μέσω της μαζικής κινητοποίησης και προπαγάνδισης σε συνεργασία με άλλες ταξικές δυνάμεις του πανεπιστημίου προσπαθούμε να ξαναδώσουμε ζωή στις συλλογικές διαδικασίες. Παρόλ΄αυτά θεωρούμε την Γενική Συνέλευση του Φ.Σ. ως προβληματική δομή λόγω της γραφειοκρατικής της λειτουργίας με κύριο μερίδιο ευθύνης των αριστερών παρατάξεων αλλά και την διαταξικής της υπόστασης που αποθαρρύνει μεγάλο κομμάτι του φοιτητικού κόσμου με αγωνιστικές διαθέσεις. Αρνητικό επίσης θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι-ες του Πανεπιστημίου αποκλείονται από αυτή την δομή. Παρά του ότι προπαγανδίζουμε με όλα τα μέσα την μαζική διεξαγωγή των Γενικών Συνελεύσεων καθώς την θεωρούμε κυρίαρχο όργανο λήψης αποφάσεων εκ μέρους των φοιτητών-τριών, λόγω των ορίων της που αναδείξαμε παραπάνω αλλά και δρώντας προς επίρρωση και μαζικοποίησης της συγκροτούμε τακτικές Πρωτοβουλίες Αγώνα, που θα ασχολούνται με φοιτητικά, κοινωνικά και εργασιακά θέματα εντός και εκτός του Πανεπιστημίου.